Het verhaal van Jan, die een vinger moet missen
Een paar dagen na het ongeluk stond hij alweer te klussen. Zagen zelfs. “Dat was lastig, maar lastig is geen excuus om het niet te doen,” zegt hij vastberaden. Jan zaagde zijn wijsvinger af tijdens een klus. “De vinger zat nog in de zaagmachine,” vertelt hij, met pretogen. Hij werd via Erasmus MC doorverwezen naar Rijndam. Wat volgde, was een traject van opnieuw leren, accepteren en vooruitkomen.
Zelfvertrouwen in plaats van een vinger
Een paar dagen na het ongeluk stond hij alweer te klussen. Zagen zelfs. “Dat was lastig, maar lastig is geen excuus om het niet te doen,” zegt hij vastberaden. Jan, die zijn wijsvinger afzaagde tijdens een klus, werd via Erasmus MC doorverwezen naar Rijndam. “De vinger zat nog in de zaagmachine,” vertelt hij, met pretogen. Wat volgde, was een traject van opnieuw leren, accepteren en vooruitkomen.
Bij Rijndam volgende hij een revalidatietraject van drie maanden, onder begeleiding van fysiotherapeut Caroline en ergotherapeut Betty. “Gave dames,” noemt hij hen met waardering. Wat hij eraan had? “Ze hebben me m’n zelfvertrouwen teruggegeven. Ik wist niet wat me te wachten stond. Alles voelde nieuw, alsof je weer helemaal vanaf nul begint, als een soort baby.”
Van lusjes knopen tot pannen vasthouden
Zijn doelen waren concreet en herkenbaar: weer kunnen vissen, koken en klussen. “Ik ben hobbykok – probeer maar eens een koekenpan te hanteren met minder grip.” Vissen was misschien wel het belangrijkste: “Haakjes bevestigen, lusjes knopen, een vis onthaken… dat lukte me ineens niet meer.” Hij leerde zijn benen te gebruiken om zijn handen te ontlasten. “Ik moest achtlusjes kunnen knopen. Eerst was ik er twintig minuten mee bezig, nu nog maar vijf.”
Wat voor hem werkte, was de praktische aanpak van de therapeuten. Geen abstracte oefeningen, maar gericht op de dingen die voor hém belangrijk zijn. Zijn zelfstandigheid stond centraal.
Ontspannen waar het moet, doorzetten waar het kan
Naast zijn praktische vooruitgang, viel ook zijn houding op. Filosofisch bijna. “Als je ergens echt geen invloed op hebt, ontspan je dan en geniet ervan.” Hij noemt de kwantumfysica en toegepaste kinesiologie terloops, en ziet de wereld als een plek waar het goed is om je niet te veel vast te bijten in wat niet meer lukt – maar juist te focussen op wat nog wél kan.
Zijn verhaal is er niet een van spectaculaire medische ingrepen of grote woorden, maar van kleine, concrete stappen. Met geduld, nuchterheid en vastberadenheid leerde hij opnieuw knopen, bakken en – bovenal – vissen.