Het verhaal van Herbert
In februari van dit jaar krijgt Herbert een herseninfarct. Hij was thuis met zijn vrouw. Zij had gelijk in de gaten dat het niet goed ging met Herbert. Met de ambulance is hij naar het ziekenhuis gebracht. De omgekeerde wereld voor Herbert, want hij was werkzaam als specialist ouderengeneeskunde en zou een jaar later met pensioen gaan.
Nu zelf patiënt
‘Ik heb een paar weken in het Erasmus MC gelegen, daarna ging ik naar Rijndam, naar de afdeling neurorevalidatie. Normaal gesproken was ik de arts en behandelde patiënten en nu was ik ineens zelf patiënt. Dat is heftig om mee te maken.
Lichamelijk ging het al snel beter, maar mijn hoofd werkte nog niet mee. Ik bleek afasie te hebben. In totaal verbleef ik iets langer dan zes weken in de kliniek van Rijndam. Daarna revalideerde ik poliklinisch verder. Rijndam heeft me echt geholpen om mijn nieuwe situatie te leren accepteren en er mee om te gaan.
Je leven stopt zoals het was
Ik vind het nog steeds moeilijk, want van het ene op het andere moment stopt je leven zoals het was en dat komt nooit meer terug. Maar ik ben er nog wel en door de therapie gaat het steeds beter. Ik merk nog steeds dat ik vooruitga. Eerst kon ik geen tv kijken en gesprekken niet volgen en dat gaat nu wel, als het niet te snel gaat.
En ik ga ook weer meezingen in mijn koor. Dat is voor mij heel belangrijk. Ik heb een presentatie gemaakt om uit te leggen wat er met mij aan de hand is, zodat mensen begrijpen dat ik op een andere manier zal deelnemen aan het koor.
Toekomst positief tegemoet
Vandaag is mijn laatste therapiedag bij Rijndam; ik ga verder revalideren bij een eerstelijns logopediepraktijk. Dat brengt weer wat onzekerheid met zich mee, want de therapiedagen bij Rijndam gaven me houvast.
Ik ga de toekomst met een positieve instelling tegemoet. Ik doe het rustig aan, maar kijk er ook naar uit om weer op pad te gaan met onze camper.’